Zorluklar İnsanı Güçlendirir mi Yıldırır mı?

     S.A. Arkadaşlar,

    Sanırım 15 yıldan fazla oldu. Liseye giriş sınavı puanları açıklanmıştı. Puan beklentimin altında gelmiş, oldukça üzülmüştüm, o zaman babam bana (meğer o da Nietzsche'dan almış :)), "Bizi öldürmeyen şey güçlendirir" demişti. Gerçekten de öyle oldu. Mücadele ettikçe hayat devam ediyor. "Kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde kaybedersin" diye boşuna dememişler. Bize mücadeleye devam etmeyi bahşeden Rabb'ime hamdü senalar olsun.

    O çocukluk anısıyla başlayan serüven, hayatım boyunca başka şekillerle karşıma çıktı. Bahsettiğim sene mahalledeki anadolu lisesi değil Gaziemir Anadolu Lisesine (nispeten uzak) kaydolmuştum, çok geçmeden iyi ki buraya gelmişim dedim. Üniversiteye giriş sınavında da bir üst tercihim 9 Eylül Bilgisayar Mühendisliği tutmadı, hemen altındaki Kocaeli Üniversitesini kazandım. Yaşadığım şehirden, ailemden uzağa gitmek zorunda kaldım. Dönüp baktığımda yine birçok hayırlar varmış diyorum. 

    Profesyonel kariyer yaşamıma Java ile başlangıç yapmıştım, orada da farklı zorluklar yaşadım. Hem Java'nın farklı zorlukları hem profesyonel dünyaya yeni adım atıyor olmak hem de özel sektörün acımasızlığı üst üste eklenince zor zamanlar geçirdim. Çok sevdiğim mesleğimi bırakma noktasına geldim, ama bir şekilde tekrardan tutunmak nasip oldu. 

    Tekrardan işe başladığım bu serüven de çok kolay olmadı açıkçası. Çalışmak için anlaşarak geldiğim firmadan maalesef 2 gün sonra ayrılmak zorunda kalmıştım. Tecrübe gerçekten acılar sonrası elde ediliyor, bu da öyle bir örnekti. Arkadaş/Abi dediğim birinin yanına şartları konuşmadan gelirsen sonucu da böyle oluyor maalesef. İstanbul'a yeni gelmiştim (2.defa), tekrar dönmek de istemiyorum. Arkadaşlarımın yanında yaklaşık 1 ay kaldım ve 1 aylık bu süreçte hem kendimi geliştirmeye çalışıyorum hem de düzenli olarak firmaları tarıyorum, tek tek özgeçmiş gönderiyorum. 300-400 firmaya özgeçmiş gönderdim desem herhalde abartmış olmam. Onlardan 20'si olumsuz dönüş yaptı, gerisi hiç dönmedi, 2'si ile mülakat sürecine girdik ve 1 tanesiyle anlaşabildim :)

    İş buldum ama gidip geldiğim mesafe yaklaşık 2 saat, bazen fazlası da var (Başakşehir-Maltepe), akşam eve vardığımda yemek yiyip sadece uyumaya fırsat bulabiliyordum, çünkü sabah 6 gibi yine kalkıp 4 metroya binerek işe gitmem gerekiyordu. Bu da yetmezmiş gibi, şirket Java ile geliştirdiğimiz projeyi dontet ile yazmaya karar verdi, benden memnun olduklarını, istersem dotnet ile devam edebileceğimi söylediler, kabul ettim ve kariyerimin belki de en zorlu ve en mutlu günlerini bir arada geçirdiğim bu dönemde oldu. Bu zorlukta da güzel bir nimet varmış (Tüm Delta ekibine sevgiler/saygılar.)...

    Orada uzun bir süre çalıştıktan sonra ailevi sebepler nedeniyle İzmir'e ailemin yanına dönüş yapabildim. Benim için birçok şey daha güzel gitmeye başladı, ama zorluklar hiç bitmez hayatta, bitmemeli de bence. Hayatın da güzelliği bunlarla mücadele etmekte ve bu süreçte düşsen de tekrar ayağa kalkabilmektedir. Yıllar geçti zaman geçiyor, nispeten tecrübeli de sayılırız ama zorluklar hiçbir zaman bitmiyor. Her dağın kendine göre karı var diye boşuna demiyorlar. Birçok tecrübe edinsek de kendimizi güçlü sansak da hayatta başarısız olmaya devam edebiliyoruz. Özellikle bizim sektörde her girdiğimiz işte tekrardan kendimizi kanıtlama ihtiyacı duyabiliyoruz, bu böyle de devam edecek galiba...

    Belki de yazının başında söylemem gereken şeyi yazının sonuna bırakıyorum (başa alıp almama konusunda oldukça kararsız kaldım). Geri dönüş (retro/feedback) toplantılarının birinde, ekipten arkadaşlar yardım severlikten bahsedince, o an gözlerim doldu. Kendi yaşadığım zorlukları hatırlayınca, elimden geldiğince (ne kadar başarabiliyorum, bilmiyorum) özellikle genç arkadaşlarıma destek olmaya çalışıyorum. Kendi yaşadığım bazı zorlukları onlar yaşamasın diye naçizane mücadele ediyorum. Bu vesileyle geçmiş günlere bir atıfta bulunurken zorluklarla mücadele eden bizlere de bir ışık olmasını ümit ediyorum.

    Yazıyı Bakara Suresinden bir ayet-i kerimle bitirelim.

Andolsun, Biz sizi biraz korku, açlık ve bir parça mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltmekle imtihan edeceğiz. Sabır gösterenleri müjdele. (Bakara - 155)